Antonie Jacob (Toon) de Jong, geboren op 14 augustus 1879 in Laren, Nederland, was een veelzijdige kunstenaar die zijn stempel drukte op de Nederlandse kunstwereld. Zijn werk omvatte schilderijen, tekeningen en grafische kunst, en zijn stijl werd gekenmerkt door een combinatie van naturalisme en impressionisme.
De Jong begon zijn artistieke reis als leerling van Willem Hendrik Eickelberg uit Blaricum. Later studeerde hij aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid in Amsterdam en de Rijksakademie van beeldende kunsten. Zijn opleiding legde de basis voor zijn latere werk, waarin hij landschappen en portretten tot leven bracht met een gevoel voor kleur en licht.
Hij was lid van de Amsterdamse kunstenaarsvereniging “Sint-Lucas” en de Larense schildersvereniging “De Tien”. Zijn liefde voor het landschap van Het Gooi, waar hij woonde en werkte, inspireerde veel van zijn werken. Hij schilderde de glooiende heuvels, kabbelende beekjes en karakteristieke boerderijen met een warme en levendige toets.
De Jong heeft veel etsen nagelaten waarin zijn vakmanschap nadrukkelijke naar voren komt.
Toon de Jong overleed op 24 april 1978 in Maassluis,
